گل نرگس

جوان ثروتمندی نزد یک روحانی رفت و از او اندرزی برای زندگی نیک خواست. روحانی او را به کنار پنجره برد و پرسید: پشت پنجره چه می بینی؟ جواب داد: آدم‌هایی که می‌آیند و می‌روند و گدای کوری که در خیابان صدقه می‌گیرد.

 بعد آینه‌ی بزرگی به او نشان داد و باز پرسید: در این آینه نگاه کن و بعد بگو چه می‌بینی؟  جواب داد: خودم را می‌بینم.

 دیگر دیگران را نمی‌بینی! آینه و پنجره هر دو از یک ماده‌ی اولیه ساخته شده‌اند، شیشه. اما در آینه لایه‌ی نازکی از نقره در پشت شیشه قرار گرفته و در آن چیزی جز شخص خودت را نمی‌بینی. این دو شی‌ شیشه‌ای را با هم مقایسه کن.

 وقتی شیشه فقیر باشد، دیگران را می‌بیند و به آنها احساس محبت می‌کند. اما وقتی از نقره (یعنی ثروت) پوشیده می‌شود، تنها خودش را می بیند. تنها وقتی ارزش داری که شجاع باشی و آن پوشش نقره‌ای را از جلو چشم‌هایت برداری تا بار دیگر بتوانی دیگران را ببینی و دوست‌شان بداری.

حكيم فرزانه اى پسرانش را چنين نصيحت مى كرد: « عزيزان پدر! هنر بياموزيد، زيرا نمى توان بر ملك و دولت اعتماد كرد، درهم و دينار در پرتگاه نابودى است، يا دزد همه آن را ببرد و يا صاحب پول، اندك اندك آن را بخورد، ولى هنر چشمه زاينده و دولت پاينده است، اگر هنرمند تهيدست گردد، غمى نيست زيرا هنرش در ذاتش باقى است و خود آن دولت و مايه ثروت است، او هر جا رود از او قدرشناسى كنند، و او را در صدر مجلس جا دهند، ولى آدم بى هنر، با دريوزگى و سختى لقمه نانى به دست آورد.» 

خری بیمار شد و در صحرایی افتاد،  گرگی در نزد او نشست که چون بمیرد او را بخورد.

خر گفت: ای گرگ …

ادامه »

گاهی می پرسند، اگر خدا جهنّم را خلق نمی کرد چه می شد؟

این پرسش از سر ناآگاهی و توجه نداشتن به لوازم اختیار انسان  است. بهشت و جهنم در واقع دو سر یک رشته اند. اگر جهنم نباشد بهشتی هم در کار نخواهد بود.بهشت پاداشی است برای انسان مختاری که اختیار خود را در مسیر خیر و صلاح به کار انداخته است. اختیار وقتی معنا پیدا می کند که حداقل دو راه پیش پای انسان باشد و انسان نیز میل و امکانات انتخاب هر یک از آن دو راه را داشته باشد.

ادامه »